relacja: znak] znak (syntaktyka); znak ] rzeczywistość (semantyka); znak ] użytkownik (pragmatyka);
a) syntaktyka
df. dziedzina semiotyki, zajmująca się relacjami między znakami („wewnętrznym życiem języka”)
bada formalne związki wewnątrzjęzykowe oraz charakteryzuje właściwości i funkcje wyrażeń składniowych
główne kategorie: kategorie wyrażeniowe, wynikanie, zastępowanie, dowodzenie, tekst, system
b) semantyka (definicja, typy)
df. dziedzina semiotyki, zajmująca się zagadnieniami związanymi ze stosunkiem znaków językowych do rzeczywistości (świata)
główne kategorie: prawda (A. Tarski 1933), oznaczanie, denotowanie, desygnowanie, supozycja, stopnie języka, spełnianie, model, interpretacja (w naukach formalnych)
c) pragmatyka (definicja, typy)
df. dziedzina semiotyki, zajmująca się problemami związanymi z relacją język i jego użytkownik (nadawca lub odbiorca znaku)
główne kategorie: znaczenie(!?), rozumienie, wyrażanie, komunikowanie, stwierdzanie, uznawanie, asercja, kontekst sytuacyjny
semiotyczna charakterystyka języka
czwartek, 17 września 2009
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz